Πέμπτη 6 Δεκεμβρίου 2007

Πληροφοριες για το ονομα Κατσαΐτης


Στο yahoo το ονομα Κατσαιτης δίνει 975 αναφορές (εχω κοιτάξει τις 215)απο τις οποίες οι περισσότερες ειναι για:Κατσαίτης (ανταλακτικά )Πάτρα info@katsaitis.grΒασίλειος Κατσαίτης και οικογένεια(πολεμικές τέχνες)Αμερική http://www.americanpankration.com/Μιχαήλ Κατσαίτης (φωτογράφος)Αγγλία http://www.anti-photoagency.com/Χρήστος Κατσαίτης (μουσικός)Ν Αφρική http://www.afrodesiamp3.com/Δημήτρης Κατσαίτης(κινηματογραφιστής)Αθήνα Γεώργιος Κατσαίτης (μπασίστας)ΑθήναΟδυσσέας Κατσαίτης (μαθηματικός)Καναδάς-ΑθήναΑκόμα μεμονωμένες αναφορές υπάρχουν για Ελευθέριο (επίσκοπο τραπεζούντας)εναν Κατσαίτη που συνομιλούσε με τον καπετάνιο του Ελλη την στιγμή του τορπιλισμού ενανΜαρκο -Αντώνιο περιηγητή και λογοτέχνη του 1742(102-177-208) τον διάσημο συγγραφέα Πέτρο Κατσαίτη του 1700.Στην αναζήτηση μπορείτε να βρείτεΝίκος 3,Ειρήνη37-65,Gina καιCarmen45-49-66-89,Alex63-81,Βαγγέλης90,Αγγελος91-117,Α 115,Πάνος119,Ευα136-204,Αλεξάνδρα137,152,153,156,Σωτήρης168,178,Πέτρος182,189,191,194,Carmina195,Νικόλαος196Felicity197,Juta199,Sebastian215
Κατσαϊτης




Εισαγωγη-Γνωριμία
Καλημέρα σαςΑυτή ειναι μια προσπάθεια να φτιάξω μιά σελίδα και να καταγράψω ολες τις πληροφορίες που υπάρχουν γύρω από την οικογένεια με το ονομα Κατσαίτη.


Αρχίζω απο τόν κλάδο της οικογένειας μου,καθώς και οτι αλλες πληροφορίες υπάρχουν γενικότερα.

Τα νεώτερα μέλη της οικογενείας ειναιΦοίβη Ηλέκτρα Κατσαίτη και Μυρσίνη Μαγγίνα Κατσαίτη (Του Γεράσιμου Κ Κατσαίτη)

Ναταλία Κατσαίτη (τηςΑλεξάνδρας Δ. Κατσαίτη)

Σεμπάστιαν και Σοφία(του Λεωνίδα Δ.Κατσαίτη)

Λέγομαι Γεράσιμος- Λεωνίδας Κατσαίτης (21.06.1957)του Κωνσταντίνου και της Γεωργίας(Παπαδόγιαννη-Καραντινού)

Στην φωτογραφια (Νοεμβρης 2011) ειναι απο αριστερα οι δυο κορες μου η μεγαλη Μυρσινη Κατσαΐτη και η μικρη Φοιβη Κατσαΐτη (κατω) η θεια μου Βιβη Κατσαΐτη (Σικυωτη) εγω Μακης Κατσαΐτης και η αλλη θεια μου Αννα Κατσαΐτη (Καραμανου)




Η προηγούμενη γενιά ειναι
Λεωνίδας Γ Κατσαίτης
Κωνσταντίνος Γ Κατσαίτης(παιδι Γερασιμος-Λεωνίδας)
Αννα Γ Κατσαίτη(Καραμάνου)
Βιβή Γ Κατσαίτη(Συκιώτη)(παιδι Εφη Συκιώτη)
Διονύσιος Γ Κατσαίτης(παιδιά Αλεξάντρα Κατσαίτη,Λεωνίδας Κατσαίτης, Πάνος –Γεράσιμος Κατσαίτης


προηγούμενη γενιά ειναι
Γεράσιμος Λ Κατσαίτης(παιδιά :Λεωνίδας,Ντίνος,Αννα,Βιβή, Νιόνιος)

Νικόλαος Λ Κατσαίτης(παιδιά: οχι)

Ελένη Λ. Κατσαίτη (παιδιά: οχι)

Αντωνία(Τονίνα) Λ.Κατσαίτη (παιδιά :οχι)

Μαρία (σύζυγος Βαρθολομαίου Γκίζη) (παιδιά οχι)

η προηγούμενη γενιά ειναι

Λεωνίδας Νικολάου Κατσαίτης 1823-1913

αυτή τη στιγμή εχω στοιχεία μόνο γιά τον προπάππου μου χωρίς πληροφορίες για αδέρφια Για το Λεωνίδα Ν.Κατσαίτη εχω αρκετά στοιχεία που θα ανεβάσω τις επόμενες μέρες

Βιβλιογραφία
Πρώτη αναφορα του ονόματος
Πίνακας οικογενειών Κεφαλονιάς 1500-1571
Κεφαλονιά 1500-1571(σελ158)Σταματούλα Σ Ζαπάντη δ.ιστορίας φιλοσοφικής σχολής πανεπιστημίου ΙωαννίνωνUniversity studio Press Θεσσαλονίκη 1999
1500-1600
Κατζαίτης Δήμος1543
Ιστορία της Κεφαλλονιάς τόμος πρώτος (Γεωργ.Ν.Μοσχόπουλου διδάκτορος ιστορίας) Εκδόσεις Κέφαλος Αθήνα 1988 σελ.199

Βίτζος Κατζαίτης 1570 Κατωγή ( εμπορος κρασιού)
Πίνακας οικογενειών Κεφαλονιάς 1500-1571
Κεφαλονιά 1500-1571(σελ278)Σταματούλα Σ Ζαπάντη δ.ιστορίας φιλοσοφικής σχολής πανεπιστημίου ΙωαννίνωνUniversity studio Press Θεσσαλονίκη 1999
Μάρκος Κατζαίτης 1568 ιερέας
Πίνακας οικογενειών Κεφαλονιάς 1500-1571
Κεφαλονιά 1500-1571(σελ300/306)Σταματούλα Σ Ζαπάντη δ.ιστορίας φιλοσοφικής σχολής πανεπιστημίου Ιωαννίνων University studio Press Θεσσαλονίκη 1999
Κατσαϊτης Ιωάννης(1561-1575)
Κεφαλονιά 1500-1571(σελ234)Σταματούλα Σ Ζαπάντη δ.ιστορίας φιλοσοφικής σχολής πανεπιστημίου ΙωαννίνωνUniversity studio Press Θεσσαλονίκη 1999

Κατσαϊτης Ιερεμίας του Αντωνίου 1596
Τόμος Πρώτος Κεφαλληνιακά Σύμικτα σελ 233
Ηλία Τσιτσέλη Αθήνα 1904

1600-1700

Κατσαϊτης Σοφιανός 1636-1637
Τόμος δευτ.ς Κεφαλληνιακά Σύμικτα σελ 544
Ηλία Τσιτσέλη Αθήνα 1904
Συνδικος της κοινότητας

Κατσαϊτης Δανιήλ 1658,1664 Ηγούμενος μονής Ευαγγελισμού Βαρδιάνων
Τόμος δευτερος Κεφαλληνιακά Σύμμικτα σελ 348,346
Ηλία Τσιτσέλη Αθήνα 1904

Κατσαϊτης Σίμων 1660
Τόμος δευτερος Κεφαλληνιακά Σύμμικτα σελ,346
Ηλία Τσιτσέλη Αθήνα 1904

Κατσαϊτου Ρωμύλα 1673 ηγουμένη ιεράς μονής Αγίου Γερασίμου
Τόμος δευτερος Κεφαλληνιακά Σύμμικτα σελ,264
Ηλία Τσιτσέλη Αθήνα 1904

Πέτρος Κατσαίτης 1650-1742 ποιητης
1.Κατσαίτης Ιφιγένεια,Θυέστης,Κλαυθμός Πελοποννήσου Εμ Κριαρά Διευθν.του Μεσαιωνικού αρχείου της Ακαδημίας Αθηνών43 Collection de l’ Institut Français d’ Athenes Αθήνα 19502.Πέτρος Κατσαίτης Ιφιγένεια εν ΛηξουρίωΕπιμέλεια Σπύρος Ευαγγελάτος βιβλιοπωλείο της Εστίας Αθήνα 1995




1700-1800

Κατσαϊτης Ιωάννης 1723 Συνδικος της κοινότητας
Τόμος δευτ.ς Κεφαλληνιακά Σύμικτα σελ 545
Ηλία Τσιτσέλη Αθήνα 1904

Κατσαϊτης Σπυρίδων 1784 Συνδικος της κοινότητας
Τόμος δευτ.ς Κεφαλληνιακά Σύμικτα σελ 546
Ηλία Τσιτσέλη Αθήνα 1904
Κατσαίτης Σπυρίδων του Ιωάννη γιατρός
Γιατροί και Ιατρική Κεφαλονιάς στα χρόνια των ξενικών κυριαρχιών 1500-1864(σελ 234)Γεράσιμος Η Πεντόγαλος University studio Press Θεσσαλονίκη 2004

Κατσαίτης Αλεξάν Αγγελος 1797 Εκπρόσωπος Διοικητικού συμβουλιου σε Ναπολέοντα
Τόμος Πρώτος Κεφαλληνιακά Σύμικτα σελ 229
Ηλία Τσιτσέλη Αθήνα 1904

1810-1900

Οικογένεια Κατσαίτη Αγγλοκρατεία στην Επτάνησο
Ιστορία της Κεφαλλονιάς τόμος δεύτερος
(Γεωργ.Ν.Μοσχόπουλου διδάκτορος ιστορίας) Εκδόσεις Κέφαλος Αθήνα 1988 σελ.107

Γεράσιμος Κατσαίτης 1800
Ιστορία της Κεφαλλονιάς τόμος πρώτος
(Γεωργ.Ν.Μοσχόπουλου διδάκτορος ιστορίας) Εκδόσεις Κέφαλος Αθήνα 1988 σελ.216

Κατζαίτης Ιωάννη Γεώργιος δοτόρ 1810
Ιστορία της Κεφαλλονιάς τόμος δεύτερος
(Γεωργ.Ν.Μοσχόπουλου διδάκτορος ιστορίας) Εκδόσεις Κέφαλος Αθήνα 1988 σελ.65

Κατζαιτης Δημήτριος Σταματελ. 1810
Κατζαιτης Εμπόρας Γεώργιος 1810
Ιστορία της Κεφαλλονιάς τόμος δεύτερος
(Γεωργ.Ν.Μοσχόπουλου διδάκτορος ιστορίας) Εκδόσεις Κέφαλος Αθήνα 1988 σελ.55

Κατσαίτης Λεωνίδας του Νικολάου 1823-1913 ιατρός
1.Ιστορία της Κεφαλλονιάς τόμος δεύτερος
(Γεωργ.Ν.Μοσχόπουλου διδάκτορος ιστορίας) Εκδόσεις Κέφαλος Αθήνα 1988 σελ.124
2.Γιατροί και Ιατρική Κεφαλονιάς στα χρόνια των ξενικών κυριαρχιών 1500-1864
(σελ 373) Γεράσιμος Η Πεντόγαλος University studio Press Θεσσαλονίκη 2004
3.Ευχαριστία ποταμίων(προς τον αξέχαστο ΛεωνίδαΝ ΚατσαίτηΚοργιαλένιος βιβλιοθήκη Διάφορα επτανησιακά μονόφυλλα Νο 73.Χρονικό της χολέρας του 1850 στην ΚεφαλονιάΓεράσιμου Η Πεντόγαλου Ανακοίνωση στην Ελληνική εταιρεία της ιατρικήςΣυνεδρία της 30ης Νοεμβρίου 1970
4.Διαθήκη του Λεωνίδα Ν Κατσαιτη Στην κατοχή Γερασίμου Λεωνίδα Κατσαιτη


Φωτεινός Πανάς
Η αδερφή του, Αννα Πανά παντρεύτηκε τον ιατρό Λεωνίδα Νικολάου Κατσαίτη 1823-1913
1.Το Μώλυ(τεύχος 1 Αυγουστος –Σεπτέμβριος 1988 δίμηνη εκδοση λόγου-τέχνης-επιστήμης Κεφαλονιάς και Ιθάκης2.Η Κεφαλονίτικη πρόοδος τευχος 33 Σεπτέμβριος 19743.Εφημερίδα Ελευθεροτυπία τευχος Ιατρικά 19/8/03 σελ10 αρθρο του καθηγητού Σπυρ.Γερ.Μαρκέτου
Κατσαίτης Γεώργιος 1834 ενας από τους δύο γερουσιαστές της Γερουσίας (νομοτελεστική εξουσία του Ιονίου κράτους)
Ε Κοινοβούλιο 20/6//1834Τόμος Δευτερ Κεφαλληνιακά Σύμικτα σελ 600 και
603 Ηλία ιτσέλη Αθήνα 1904
στο δε δέκατο κοινοβούλιο ( 1852)με τους αποτυχόντες ριζοσπάστες ο Ανδρέας Κατσαίτης ελαβε 617 ψήφους εναντι 576 του Ηλία Ζερβού σελ 601 όπως παραπάνω
Κατσαίτης Αντώνιος του Σπυρίδωνος 1849 Ληξούρι γιατρός
Γιατροί και Ιατρική Κεφαλονιάς στα χρόνια των ξενικών κυριαρχιών 1500-1864(σελ 388)
Γεράσιμος Η Πεντόγαλος University studio Press Θεσσαλονίκη 2004
Κατσαίτης Χαράλαμπος (Ρόκος) του Αγγέλου 1850 γιατρός
Γιατροί και Ιατρική Κεφαλονιάς στα χρόνια των ξενικών κυριαρχιών 1500-1864(σελ 398)
Γεράσιμος Η Πεντόγαλος University studio Press Θεσσαλονίκη 2004

Κατσαίτης Μαρίνος του Σταματέλου 1860 γιατρός
Γιατροί και Ιατρική Κεφαλονιάς στα χρόνια των ξενικών κυριαρχιών 1500-1864(σελ 422)
Γεράσιμος Η Πεντόγαλος University studio Press Θεσσαλονίκη 2004

Κατσαίτης Γεράσιμος του Νικολάου (νομικός)απεθ 1876
Τόμος Πρώτος Κεφαλληνιακά Σύμικτα σελ 235
Ηλία Τσιτσέλη Αθήνα 1904

Κατσαίτης Γεράσιμος του Νικολάου (ποιητής)
Στιχουργήματα Πτήσεις στην Βραίλα 1892 Τόμος Πρώτος Κεφαλληνιακά Σύμικτα σελ 235 Ηλία Τσιτσέλη Αθήνα 1904

Κατσαίτης Πέτρος του Ιωάννου1800-1857
Τόμος Πρώτος Κεφαλληνιακά Σύμικτα σελ 235
Ηλία Τσιτσέλη Αθήνα 1904

Κατσαίτης Πέτρος 1868 (νομικός)
Τόμος Πρώτος Κεφαλληνιακά Σύμικτα σελ 237 Ηλία Τσιτσέλη Αθήνα 1904

Κατσαίτης Παύλος του Ιωάννου απεθ 1873
Τόμος Πρώτος Κεφαλληνιακά Σύμικτα σελ 237
Ηλία Τσιτσέλη Αθήνα 1904


Γιατροί στα χρόνια της Αγγλοκρατείας
Κατσαίτης Αντρέας του Δημητρίου γιατρός
Κατσαίτης Μιχαήλ γιατρός
Γιατροί και Ιατρική Κεφαλονιάς στα χρόνια των ξενικών κυριαρχιών 1500-1864(σελ 500)Γεράσιμος Η Πεντόγαλος University studio Press Θεσσαλονίκη 2004

Κεφαλονίτες μέλη της Φιλικής εταιρείας
Κατζαιτης Αναστάσιος 40 ετών εμενε στην Κωνσταντινούπολη χρονολογία κατήχησης 20/9/1820 Ιστορία της Κεφαλλονιάς τόμος δεύτερος (Γεωργ.Ν.Μοσχόπουλου διδάκτορος ιστορίας) Εκδόσεις Κέφαλος Αθήνα 1988 σελ.136
Κατσαίτης Σπυρίδων καθηγητής φιλοσοφικής Ιονίου Ακαδημίας 1857
Τόμος δεύτερος Μεγα Ελληνικόν Βιογραφικό λεξικό Βοβολίνη εκδοση Βιομηχανικής επιθεωρήσεως Αθήνα 1958
Αλέξιος Κατσαίτης Βουλευτής Κραναίας στην Ελληνική Βουλή
(περίοδος 6η 23 Ιουνίου 1874)
Κεφαλληνιακά σύμμικτα Ηλία Τσιτσέλη τομος δεύτερος σελ607

Εκλογές του 1879 υποψήφιοι βουλευτέςΚατσαίτης Αλέξιος
Ιστορία της Κεφαλλονιάς τόμος δεύτερος (Γεωργ.Ν.Μοσχόπουλου διδάκτορος ιστορίας) Εκδόσεις Κέφαλος Αθήνα 1988 σελ.257

Ημερολόγιο πολέμου.Ντίνος Κατσαΐτης


Ο πατέρας μου Ντίνος Κατσαίτης εφυγε απο την ζωή το 2000 στα 84 του χρόνια.Μιά ζωή γεμάτη περιπέτειες.Το ημερολόγιο πολέμου το φύλαξε ολα αυτά τά χρόνια και η εγγονή του Μυρσίνη ξεκίνησε να το αντιγράφει οσταν εκείνος ζούσε ακόμη.Θα το ανεβάσω σιγά σιγά Ξέρω πώς θα τον εκανε χαρούμενο η σκέψη να διαβάσουν και αλλοι οσα εζησε.Ηταν πάντα ανθρωπος κοινωνικός και μοιραζόταν αναμνήσεις και στιγμές .10 Νοεμβρίου 1941 Μπουκ – Μπουκ Μαζεύοντας όλα μου τα σημειώματα που από καιρo βρίσκονται στις τσέπες μου, βρώμικα και μισοσβησμένα, ξαναγράφω καθαρά τις εντυπώσεις μου από τότε που ξεκίνησα εκείνο το βράδυ από την Αίγινα και εν συνέχεια. Η αντιγραφή θα γίνει πειστεί και απηλλαγμένη καθε φαντασιας τοσο για αυτά που μέχρι σήμερα έζησα, όσο και για εκείνα που με περιμένουν.Έγραψα και θα γράψω αλήθειες και τούτο το λέω όχι για να πείσω τον Αλέκο ή τον Παπίκο σαν γυρίσω με το καλό,αλλα για να χω την ικανοποιηση οταν θα πιανω ασπρομαλλης γερος τουτο το βιβλιο,να θυμουμαι την αληθινη ζωη που εζησα μακρια απο την πατριδα και να μην γελω με τον εαυτο μου. 25 Απριλίου 1941 Κυνηγημένος από την Γερμανοιταλικη κατάρα στο άγνωστο και αφήνοντας πίσω ότι αγαπημένο. Βρίσκομαι ναύτης του Βασιλικού μας ναυτικού στο Νότιο Οχυρό της Αίγινας.Οεχθρος αναποδογυρίζοντας τους λίγους τραυματίες που από τα κρεβάτια στείλαμε στα σύνορα να σταματήσουν τα τεράστια άρματα, αυτός ο ίδιος θρασύδειλος εχθρός , που έπληξε στα νότια την Ελλάδα, κατεβαίνει ακάθεκτος.Σε λίγο θα είναι στην Αθήνα. Όσο κι αν είναι απίστευτο το βλέπουμε παντού. Οι διάδωσεις οργιάζουν και τα νευρά είναι τεντωμένα σαν τις χορδές κιθάρας. Κάνω μια βόλτα προς τη θάλασσα να πάρω τη μεγάλη απόφαση. Πρώτη φορά βρίσκομαι σε ένα τέτοιο δίλημμα, πρώτη φορά είναι τόσο σφιγμένη η καρδιά μου. Οι εικόνες που περνούν μπροστά στα μάτια μου είναι τόσο δυνατές που μου βουρκώνουν τα μάτια. Βλέπω την αγωνία στα μάτια της μανούλας μου σαν δει πως δε γυρίζω, κι ακόμη άλλες πιο σκληρές που δεν μπορώ να γράψω. Από την άλλη μεριά μπορώ να φύγω να πάω οπουδήποτε μακρυά αρκεί να μην δω τίποτε από το αίσχος που έρχεται, και ποιος ξέρει ίσως αργότερα βρεθώ μένα τουφέκι απέναντι σάυτα τα τέρατα και πιο μακρυά ακόμη, μαζί μάυτους που θα ριχτούν σάυτα τα ακρογιαλιά ελευθερώνοντας τη γη που μας μεγάλωσε.Κι ειπα να φύγω.Βάδισα προς την αποθήκη να παρακαλέσω να μου δώσουν λίγες ακόμη σφαίρες για το πιστόλι μου.Στο δρόμο περνώ και βλέπω την εγκατάσταση του Οχυρού μας. Όλα βουβά.· Ο σταθμός τα πυροβόλα,τα ταχυβόλα και τα 2 μας τερνι ακόμη,που μόλις χτες τόλμησαν να αυλακώσουν τον ουρανό με αγανακτήση κρογονται εναντίον 27 εχρικων βομβαρδιστικών, όλα τούτα που τόσο περιμέναμε απ’αυτα , περιμένουν σαν μελλοθάνατοι , τον σπινθήρα που αίροντας κατά μήκος του φιτιλιού που καταλήγει στα κλείστρα τους , θα τα τινάξει μεσουρανια για να μην τα στέψουν βεβιλα χερια εναντιον των σπιτιών μας και των φίλων μας.Νιώθω τον εαυτό μου ράκος. Ποτέ δεν φανταζόμουνα πως είχα τόσο συνδεθεί μ’ αυτά τα άψυχα πράγματα που έβλεπα αδιάφορα κάθε μέρα για μήνες ολόκληρους.Γυρίζω στο γραφείο και γράφω τρία γράμματα.2 στο σπίτι και ένα στον Οδυσσέα.Μια διαδωση κυκλοφορεί από στόμα σε στόμα. Ο Διοικητής μας είναι Γερμανόφιλος. Μου προτείνουν να συμμετάσχω στο ξεκαθάρισμα του, δέχομαι πάνω όμως δεν βλέπω τίποτε περισσότερο από λόγια.Πάω με τον Βασίλη Χρυσουλη σ’ αυτόν και του ζητούμε να φύγουμε με κάτι Κρητικούς στους οποίους και μόνον επιτρέπει την αναχώρησηΜας αρνείται στην αρχή.Μας λέει πολλές βλακείες, ότι θα σκοτωθούμε ασφαλώς , ότι η Κρήτη θα καταληφθεί και αλλά.Στο τέλος μας διώχνει κιόλας.Πάω στο οπλονομειο όπου γράφω μόνος τα απολυτήρια μας. Σε λίγο γυρίζω και με πολύ εκφραστικό ύφος , του ζητώ να τα υπογράψει λέγοντας ότι διαφορετικά θα φύγω άνευ άδείας. Τα υπογραφει λέγοντας “Εσύ θα μετανοήσεις. Στον κολπίσκο του Οχυρού, έχουν από το σούρουπο σταματήσει ένα καΐκι.Τρέχω στον Μήτσο Παπαδόπουλο, και του δίνω τα γράμματα για το σπίτι. Χαιρετώ τα παιδιά.Σε λίγο είμαι με το σάκο στην παράλια.Εκεί ένιωσα ένα αίσθημα που ποτέ δεν θα ξανανιώσω στην zωή μου.Το βήμα μου από το μώλο στην κουπαστή της βάρκας,νόμισα πως με χώρισε για πάντα από κείνους.Έπεσα σχεδόν στο πάγκο της και γύρισα άθελα μου το καράβι στους λίγους συναδελφουςπου ήθελαν να μας ξεπροβοδίσουν.Η ψυχή του ανθρώπου είναι μυστήριο.Μα δεν μπορώ να γράψω εκείνο που ισθσανομουνα.Ωστόσο σαν να θυμούμαι μια σκέψη μου.Έχει και αλλά παιδιά η μανούλα μου.Θα βρει παρηγοριά. Απ’ έξω μας επέταξαν 5 ψωμιά λίγα σύκα και από ένα μελιγχερ εκτός από ΄μένα που είχα το πιστόλι μου.Μας έδωσαν ακόμη και δυο βαρελακια νερό.Την τελευταία στιγμή, ο Μοσχογιαννης μου προτείνει να μείνω μαζί του που θα έκανε σώματα στον Πόρο.Αρνήθηκα γιατί δεν του έχω εμπιστοσύνη.Θα΄ταν η ωρα που πατήσαμε στο καΐκι.Είναι 30 χρωνών και έχει πλήρωμα 3.Το λένε Νίκο.Μεταφέραμε τον Άγγλο πρόξενο από την Κέρκυρα στην Κρήτη.Από το ΝΟΑ μπαρκαραμε17 εν όλο.[ΠΑΥΡΑΝΟΣ-ΜΟΛΥΒΑΔΑΣ-ΜΟΥΡΔΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ ναυτες Κρητικοί ο Βασίλης κι εγώΞεκινάμε στις 00.30, ρυμουλκώντας μια ωραία ναυαγοσωστική βάρκα που είχαμε κλέψει με πέντε ναύτες της Α.Α.Α.Όσο με βαστάω 420δρχ.το σάκο μου και το ρολόι μου που μου θυμίζει διαρκώς την αξία του.Έχω ακόμη θέληση πολύ.Κουλουριάζομαι διπλά με τον Βασίλη στην πρύμη με πολύ βαριά καρδιά και σκέπτομαι τα δραματικά γεγονότα.Εκείνα τα δυο άγνωστα αντιτορπιλικά που φανήκανε ανατολικά από πετροκάραβο και γίνανε αιτία να δοθεί το «πάντες στας θέσεις σας.».Δεν θα ξεχάσω ποτέ με τι χαρά τρέξαμε όλοι .Ματιά γυάλιζαν.Θα κάναμε επιτέλους κι εμείς κάτι.Ήταν μια ανάγκη απαραίτητη για τον κάθε ένα μας.Λίγο μετά η απογοήτευσης τα φωτεινά σήματα και η Αυστραλέζικη Σημαία.Ζητούσαν κι αυτοί άδεια να περάσουν τα Στενά.Ας περάσουν.Αυτές τις μέρες πέρασαν τόσοι και τόσοι τα σύνορα, τους ουρανούς και τις θάλασσες μας.Θυμούμαι ακόμη τα διαδοχικά κύματα των εχρικων αεροπλάνων που κάθε τόσο περνούσαν από πάνω μα, παρατηρώντας μας, πυροβολώντας η και χαιρετώντας μας ακόμη κουνώντας τα ματωμένα χέρια τους.Ανησυχώ με τον επίλογο του δράματος.Θα μπορέσουν άρα οι Άγγλοι να φύγουν και θα κρατήσουν οι μεγάλοι τους κράτους να κρατήσουν τη στάση που πρέπει η θα προδώσουν τα πάντα, αφαιρώντας από την Ελλάδα τα δίκια πουκερδισε στην Πίνδο και τα Αλβανικά βουνά 7 μήνες τώρα.Αυτά και το σπιτάκι μου σκέφτομαι κουρνιασμένος στην Πρύμη του Νίκου.Η θάλασσα και η νύκτα είναι ήσυχες.Λίγο πριν κοιμηθώ σηκώνομαι ακόμη μια φορά.Μεστό αμυδρό το φως που αφήνει να διακρίνονται οι σιλουέτες των βουνών μονάχα, μαντεύω τον κάβο της Αίγινας στρίβω με την σκέψη δεξιά, βλέπω τα καταρτια Πειραϊκού Λιμανιού και ίσια απάνω την ασπρουλή κορφή του Λυκαβηττού.Αριστερά και λίγο προς τα μένα είναι το σπίτι μου.Τους φαντάζομαι όλους μαγεμένους γύρω από το ράδιο.Η σκέψη μου γατζώνετε όλο εκεί και όμως το καΐκι προχωρεί αργά προς την αντίθετη κατεύθυνση φτύνοντας μου το πρόσωπο με ατμούς, καπνιά και λαδιά. Ο Βασίλης καπνίζει αδιάκοπα στο πλάι μου.Προσπαθώ μια δυο φορές να του πιάσω κουβέντα , φαίνεται όμως μετανοημένος που έφυγε και μόνο ξεφύσα χωρίς να παίρνω απάντηση.Ακόμη μια φορά του Μιλώ, αρχίζουν όμως όλοι οι γητόνοι τις φωνές πως δεν τους αφήνω να κοιμηθούν και τέτοια.Σαν ΄να ΄χουν δίκιο , αυτοί γυρίζουν από τον Ελληνοϊ ταλλικο πόλεμο στα σπίτια τους , δεν θέλουν τα κορίτσια τους να τους δουν ξενύχτηδες , κοιμισμένους.Αγωνίστηκα πολύ να κοιμηθώ αύτη τη νύχτα. 26 Απριλίου 1941 Ξημερωθήκαμε στην Ύδρα.Μόλις άνοιξα τα μάτια μου και ανασηκώθηκα μούσκεμα από την πρωινή δροσιά , είδα την πολι της Ύδρας γαντζωμένη καθώς είναι στις απότομες πλαγιές ενός λόφου.Στο λιμανάκι της δυο καΐκια φουνταρισμένα και στο μώλο ένας ναύτης που κουνούσε τα χέρια του φωνάζοντας.Η μηχανή μισοσταματησε κι έτσι τον ακούσαμε να λέει πως πρέπει να φύγουμε αμέσως , διαταγή Λιμεναρχείου , για να μην βομβαρδιστεί η πόλη.Αλλά μπάντα και δρόμο χωρίς να σταθούμε καν.Άρχισε να χαράζει και ο κίνδυνος των αεροπλάνων ητο αμέσως.Κρατώντας γιαλό προχωρούμε προς νότον ζητώντας καταφύγιο.Να ταξιδεύουμε μέρα είναι θάνατος.Σε λίγο η ομίχλη κατάπιε τα κάτασπρα υδραικα σπιτάκια και ύστερα από καμία ώρα φουντάραμε στη Δοκό.ΕΝΑ μικρό πράσινο νησί με πεντεξι σπίτια και κάμποσες ελιές.Πέντε λεπτά θα πέρασαν που τα πρώτα βομβαρδιστικά φάνηκαν από πάνω μας. Δεν μας είδαν ασφαλώς γιατί εξακολούθησαν προς Βορά.Πλευρίσαμε το καΐκι μας αφού το δεσαμεμε πρυμάτσες κόψαμε λουριά και το σκεπάσαμε.Αρχίσαμε να ανεβαίνουμε τις πλάγιες του βουνού όταν τα αεροπλάνα γύρισαν.Σταθήκαμε κάτω από τις ελιές. Αυτά εκοψανμια βόλτα και μετά κάτεβηκαν κάθετα σχεδόν εκεί που άφησαν βόμβες.Δεν ακούσαμε άλλο από ένα σφύριγμα ασθενές , χωρίς καμιά έκρηξη να ακολουθήσει.Ούτε και είδαμε που έριξαν και έπεσαν στη θάλασσα γιατί ήτταν ο λόφος που μας έκοβε τη θεα.Μια βόλτα μεγάλη μεγάλη έκαμαν και μετά πέταξαν ξυστά στη θάλασσα πίσω από το λόφο κι ακούσαμε τα πυροβολά τους.Ξανά βολτάρανε και άφησαν προφανώς το θύμα τους.Μετά έφυγαν και έλειψαν πάνω από μισή ώρα.Ανεβαίνουμε το βουνό προς δυο σπιτάκια που ασπρίζουν μέσα από τα δέντρα..Ύστερα από λίγο συναντούμε ένα χωρικό. Τον ρωτώ αν θα μπορέσουμε να βρούμε τίποτα φαγώσιμα. Μου απαντά:Μόνο στο ρουφαλια.Το όνομα αυτό πάνω στη πεντάλεπτη συζήτηση μας το άκουσα πάνω από δέκα φορές , ύστερα απ ΄αυτό χωρίς να υπάρχει καμία αντίρρηση , όλοι συμφωνούμε πως ο Ρουφαλιας είναι ο μανδαρινος της νήσου , ένα σημαντικό πρόσωπο , χωρίς τη γνώμη του οποίου τίποτε δεν γίνεται στη Δοκό.Μαθαίνω επίσης πως τα αεροπλάνα ρίχνουν σε ένα μικρό ποστάλι που βομβάρδισαν έξι φορές μέχρι τώρα και το έχουν ακινητοποιήσει σ΄ένα μικρό κόλπο στα πόδια του λόφου που ανεβαίνουμε.Επίσης μας ρωτά για νέα που κανείς δεν αποφασιζεινα του πει.Αφήνοντας τον μας συμβούλεψε να πάμε να τα πούμε στον Ρουφαλια που ξέρει τι πρέπει να κάνουμε.Προχωρώντας συναντούμε ένα γραφικότατο εκκλησάκι.Μπήκαμε μέσα με αισθήματα που δεν νιώσαμε ποτέ στις κοσμοπλυμιρισμενες εκκλησιές τις Αθήνας.Ανάψαμε κεριά θα καθόμαστε περισσότερο αν δεν ακούγαμε τον δυνατό βόμβο αεροπλάνου.Βγαίνοντας αναγκάστηκα να αντικρίσω ένα τεράστιο Dotnie.Κατηφόρισε ακολουθώντας την πλαγιά κι ένα κοπάδι σκορπά τρομαγμένο.Σαν έφτασε πάνω από το καράβι του έριξε. Δυο πέσανε στη θάλασσα σηκώνοντας νερά , και δυο κοντά στη τζιμιναερα.Η έκρηξη ήταν δυνατή και για ώρα οι κορφές φώναζαν η μια στην άλλη το τι γίνηκε. Το καράβι άρχισε να καίγεται. Παρακολουθαγα αμίλητος δίπλα από τον Οικογενειακό τάφο Ρουφαλια. Σε λίγο καταμαυροι καπνοί ανέβαιναν ίσια ψηλά.Φύγαμε και σαν φθάσαμε στο σπιτάκι μάλλον με την επίδειξη των όπλων μας , αφού κατ αρχάς μας είπε : Δεν πουλώ, καταφέραμε να του πάρουμε 6 μυζήθρες και 20 αυγά.Εκεί ήπια ένα ποτήρι πρόβειο γάλα μπρούμυτα κάτω από μια ελιά δίχως ψωμί ή ζάχαρη και άβραστο.Μέχρι το μεσημέρι που φάγαμε αυγά , και μυζήθρα μπορούσα να θαυμάσω το περιπολιακο Γερμανικό σύστημα.Δεν έφευγε ο ένας από τον άλλο δε ρχοτανε και όργωναν συστηματικά τη θάλασσα το βουνό και τ΄ακρογιάλι . Μόλις εφαγαμε σκέφθηκα να κατέβω στο γιαλό.Η θάλασσα ήταν μαγευτική κι ο πειρασμός μεγάλος.Πράγματι δεν κράτησα και έτσι φθάνοντας έπεσα να δροσιστώ.Σε μια στιγμή άκουσα βόμβο μακρινό, ασυναίσθητα μάλλον χωρίς να φοβηθώ , αφού το πρωί άλλο τίποτα δεν ακούγαμε . κολύμπησα προς τα βράχια .Ο βόμβος μεγάλωνε ταχύτατα και μια στιγμή νατος , ξύνοντας την αντικρινή κορυφή, έβαλε πλώρη κατά πάνω μου.Με δυο λέξεις βρέθηκα έξω από το νερό και κόλλησα στον βράχο.Έπεσα μπρούμυτα κι έτρωγε η μύτη μου την άμμο. Από το θόρυβο του καταλάβαινα . Τα είχα χαμένα. Ακόμη ένα δεπτερολεπτο και να τα πυροβολά.Περίμενα να νιώσω στο δέρμα μου το χάζι και το δέρμα μου είχε ανατριχιάσει.Άκουγα αμέτρητα σφ σφ και τα βοτσαλακια της άμμου τινάζονταν μακρυά. Ακόμη μισό δεπτερολεπτο και πέρασε. Ήταν τόσο χαμηλά που νόμισα πως ήθελε να με λιώσει με τους τροχούς του. Τα εντόσθια μου τιναχτήκανε από τη δύναμη της μηχανής. Τότε δεν άντεξα και σήκωσα το κεφάλι μου να δω.Μόλις με είχε προσπεράσει.Είδα δυο τεράστιους σταυρούς στο κάτω των φτερών του και πρόσεξα την οριζόντια πλάκα της ουράς που σηκώθηκε προς τα πάνω.Μια βλασφημία μου ξέφυγε από τα χείλη μου τον ακολούθησε στο ανέβασμα του.Τα μάζεψα και δρόμο.Βρήκα τους άλλους και βοήθησα στο σαβούρωμα του καϊκιού.Δουλειά βαριά γιατί χρειάστηκε να βάλουμε πάνω από δέκα τόνους πέτρα, μα απαραίτητη γιατί αν ταφιναμε όπως ήταν μ΄όλη την πλώρη έξω από το νερό δεν θα μπορούσαμε να πάμε μίλι με την πρώτη θαλασσιτσα.Στο σαβούρωμα βοηθήσαμε όλοι εκτός από τον πρόξενο που ήταν χωμένος όλη τη μέρα σε ένα ξεροπήγαδο.Σαλπάρουμε λίγο μετά τη δύση κρατώντας πάντοτε κλειστά. Προσπεράσαμε το καραβάκι που καιγότανε γυρμενο στα πλευρά του.Ο καπετάνιος μας είναι τύπος λαϊκός , δειλός πολύ.Έτσι φοβάται να ανοιχτεί και να κάνουμε μίλια ολόκληρα παραπάνω.Μόλις αφήσαμε τη Δοκό , με το Βασιλιά της μας έπιασε φουρτούνα.Φουσκοθαλασσα γερή χωρίς αφρό που αν δεν είχαμε την σαβούρα θα μας κράταγε ως το πρωί ακούνητους.8-12 βάσταξα βάρδια με το Βασίλη – Τεριγανη να προσέχουμε να μην τρακάρουμε σε κομμάτια ναυαγίων.Κοντά στην Σπετσοπουλα παρέδωσα κι έγειρα κατάκοπος πάνω σ΄ένα τσουβάλι.Το κρύο ήταν τσουχτερό , και δεν θυμάμαι να κοιμήθηκα χειρότερα. Γύριζα , ξαναγύριζα, με το καράβι χαμηλό πέρα από τα πόδια και 4 αρβηλη μια πιθαμή από τα μούτρα μου.Ως τω πρωί μούσκεψα τόσο από τη δροσιά όσο και από τα κύματα που σκάγανε στη πλώρη.Ως τόσο κάποτε ξημέρωσε. 27 Απριλίου 1941 Μέσα στο αμφίβολο πρωινό φως , σαν να βλέπουμε σιλουέτες πλοίων.Ο καθένας λέει το δικό του:Είναι Ιταλικά. Άνοιξε καπετάνιο να πιάσουμε στεριά.:Εγγλέζικα είναι.κ.τ.λ.Εκεί που προσπαθούμε να καταλάβουμε περί τίνος πρόκειται κοιτάζοντας προς τα ΄κει ακούω μοτέρ πίσω μας.Κυριολεκτικά δεν καταλάβαμε πότε βρεθήκαμε στη μέση.4 μεγάλες τορπικαλλατοι δεξιά 4 αριστερά και 2 πίσω.Ήταν μεγάλες σε σχήμα παραλληλογράμμου και με πλώρη σαν το καθρέπτη βάρκας . Η πρώτη μου σκέψη ητο πως μπορούν να αποκτούν αυτήν την εξαιρετική ταχύτητα με τέτοια πλώρη. Διακρίνω σκυμμένες ράχες κανένα κράνος κουνιέται και κανες που γυαλίζουν , μας κοιτάνε με την υποκριτική τους ησυχία .Επί τέλους κάποιος με κλάρα στο πηλήκιο σηκώθηκε όρθιος και μας ρώτησε στα Αγγλικά: Πόσοι είμαστε,από που ερχόμαστε και τι εθνικότητος είμαστε.Πήρα φόρα να του απαντήσω , αλλά ευτυχώς όμως γι αυτόν με πρόλαβε ο Λαυρανος που του απάντησε με μεγάλη ευχέρεια.Ύστερα από αυτό κατι φώναξε που δεν κατάλαβα , στους άλλους με έναν τηλεβόα και αμέσως στράφηκαν προς τον μυχο του κόλπου σε γραμμή παραγωγής. Προχωρούμε και μεις προς το επιβλητικό βουνό της Τεφυρας (καθώς μου λένε) που φαίνεται πιο μεγάλο μέσα στην πρωινή ομίχλη. Φουντάρουμε εκεί επισήμως και βγαίνουμε έξω,αγκαλιά τα βαρελακια μας να πάρουμε νερό.Περνούμε πάλι τα βουνά αφήνοντας το καΐκι έρημο καταμεση του κόλπου. Σταματήσαμε μετά από ένα τέταρτο περίπατο να παρακολουθήσουμε μια απεγνωσμένη πάλη.2 αντιτορπιλικά συνοδεύουν ένα μεγάλο μεταγωγικό καταμεσο Άγγλους.Τα εχρικα αεροπλάνα έκαναν αλλεπάλληλη βυθιση βομβαρδίζοντας τα.Σε 20 λεπτά μέτρησα πάνω κάτω 18βομβες που σήκωσαν ισάριθμες στήλες νερού.Τα αντιτορπιλικά κράταγαν καλά κι έριχναν αδιάκοπα μα και αυτά χωρίς αποτέλεσμα. Τους χάσαμε εξακολουθώντας το πανήγυρι τους και ιδέα δεν έχω τι απόγινε.Από τα αντικρινά βουνά ακούγεται κανόνι.Φοβόμαστε μήπως μας προφτάσουνε, μα να σταματήσουμε είναι αδύνατο.Τα αεροπλάνα δεν σταματάνε μια στιγμή και το πολυβόλο τους ρίχνει παντού.Μέχρι το μεσημέρι έριξαν 2 φορές και στο καΐκι μας πόντος από το νερό που άφριζε καθώς γαζώνοντας κάνοντας μια κάτασπρη γραμμή, είδαμε πως δεν το πετύχαιναν.Κατά της ii μάλιστα ένας από αυτούς αφού έκανε τρεις βόλτες από πάνω του αναποφάσιστος φαίνεται και αφού αποφάσισε να του ρίξει, πήγε να πάρει φόρα.Τον φουκαρά τον καπετάνιο μας , τον λυπόμουν.Σταυροκοπιότανε και έλεγε λόγια ασυνάρτητα , παρακολουθώντας μαζί μας τη σκηνή.Και ΄μεις τα χρειαστήκαμε.Παρακολουθούσαμε με γουρλωμένα τα μάτια ,μην μας ξεφύγει τίποτε. Παρ΄όλο που ενδιαφερόμουνα και εγώ πολύ αφού ότι κρατούσα το΄χα μέσα εκεί παρακολουθούσα τον Βασίλη. Το καρυδι του λαιμου του ανεβοκατεβαινε γοργα και ψιθυριζε κατι μες΄ τα χηλη του.Όσο για το Γερμανό έφθασε περίπου από πάνω του και άφησε μια μονάχη βόμβα που άστραψε στον ήλιο για μια στιγμή.νομίζω ότι δεν την έχασα από το μάτι μου,παρ΄όταν την αγκάλιασαν πανύψηλοι αφροί.Όλοι μας αναπνεύσαμε.Ο Νίκος χωρίς να πάρω είδηση, λιωνιστικε από το κυματάκι που έκανε η βόμβα δίπλα του,αλλά ηρέμησε σαν πρώτα.Έριξαν και στη Μονεμβασιά 4 - 5 βόμβες το πρωί χωρίς μεγάλα πράγματα.Μου έκανε εντύπωση η ψυχραιμία του κόσμου.Οι πιο πολλοι βρίσκονταν εδώ πάνω μαζί μας σαν έπεφταν οι βόμβες , και παρολιγο κάποιου το σπίτι να χτυπήσουν, σαν να΄τανε σε ιππόδρομο.Εφαγαμε το καθιερωμένο, ψωμί - μυζήθρα και πέσαμε κάτω από τος ελιές , σκεπασμένοι με κλαριά.Ωστόσο ύπνος δεν μου κόλλαγε κι αφού βρήκα παρέα τον Μήτσο Καραγιάννη κατηφορίσαμε για τη πόλη.Περνώντας ένα σπιτάκι εξοχικό μου μύρισαν ψαριά τηγανητά.Η ντροπή στην άκρη, και μέσα.Μας έδωσαν πράγματι 4 γοπιτσες στον καθένα, 2 λεμονια και λίγο ψωμί.Καλές γυναίκες .Δεν θέλησαν και χρήματα.Φθάνουμε στη πόλη.Μετά τη γέφυρα, πάνω από τα αγκυλωτά βράχια της ακτής, το ΚΥΔΩΝΙΑ έξω.Μαθαίνω πως το γενναίο του πλήρωμα το εγκατέλειψε εδώ παίρνοντας τα βουνά και μη θέλοντας να πάει στην Κρήτη,όπου είχε προορισμό συνοδεύοντας το ΖΑΚΥΝΘΟΣ.Αποτέλεσμα , το ΖΑΚΥΝΘΟΣ βυθίστηκε και το ΚΥΔΩΝΙΑ εξωηλθε.Πάμε κοντά.Η πρύμη της είναι έξω με τέτοια κλίση προς τα πάνω, ώστε το πρόβολο της σκοπεύει τον ήλιο.2 νάρκες βυθού είναι ακόμα δεμένες και μερικοί Εγγλέζοι μαστορεύουνε την ανατίναξη της προφανώς.Στα βράχια ένα γύρω σε μια μεγάλη έκταση είναι σκορπισμένα λεφτά.Κατοσταρικα, από αυτά που πήρανε ένα μηδενικό ακόμη και γίνανε χιλιάρικα , γεμίζουν όλο τον κόσμο.Παίρνω 2 δεσμίδες των 500000 για ενθύμιο.Αυτή η πράξη του Ναυτικού μας κοντά σ μια παρόμοια της Αεροπορίας μας όπως μαθαίνω, (εγκατέλειψαν δυο ολοκαίνουργια αεροπλάνα και γύρισαν στην Αθήνα) αυτά τα δυο γεγονότα με αποκαρδίωσαν πολύ.Λίγο μετά βρήκα του ΥΛ.Α!Βαρκαδη που υπηρετούσε μέσα στο ΚΥΔΩΝΙΑ και που τον είχα γνωρίσει στον Αβέρωφ.Αυτός μου διηγήθηκε το ρεζιλίκι τους με ζωηρά χρώματα.Αξιωματικοί που παρακάλαγαν σχεδόν κλαίγοντας τους ναύτες να κατέβουν από τα βουνά και να πάνε το καράβι στην Κρήτη, και άλλοι που βούταγαν ότι έβρισκαν από τα καράβι και τα εγκατέλειπαν όλα φεύγοντας.Φεύγοντας από εκεί πήγαμε και δώσαμε ένα χέρι στους Εγγλέζους που φορτώνανε καΐκια για να φύγουνε.Μετά πήγα και πήρα τη βάρκα που ρυμουλκήσαμε από την Αίγινα (οι ναύτες που την είχαν κλέψει ξεμπαρκάρανε εδώ και του ΄δωσαν με τα πόδια για τα χωράφια.)Νόμισα πως θα είμαι ο ευτυχής κληρονόμος της , γι αυτό την πήρα την καθάρισα μάζεψα τα σκοινιά της και ετοίμαζα λόγια να πείσω τον καπετάνιο να την τραβήξει μέχρι τη Κρήτη.Σαλπάραμε χωρίς αυτή , κι η μπουκαδούρα ήταν γερή, και η μηχανή μας χαλασμένη πράγμα που δεν έπρεπε να συζητήσει για τη βάρκα.Έτσι με λύπη άφησα εκείνο το υπέροχο πλεούμενο στη διάθεση του πρώτου τυχόντος.Και ήτανε βάρκα ναυαγοσωστική που έκανε παράδες.Σαλπάραμε βραδάκι και ελπίζαμε να ξημερωθούμε το πρωί στα Κύθηρα, με την άδεια του κάβο-Μαλλιά.Η μηχανή κάνει τα ναυάγια της και σταματούμε 2 φορές.Τελικά διορθώνεται.Απόψε είχαμε έναν γερο καβγά που ρεζίλεψε πυθαραιες και αρχαιοτητες.Ο Λαυρανος σαν Αρχικελευστής έκανε μέχρι τώρα κουμάντο , όμως πριν φύγουμε κάτι σαν να διέταξε να κάνει ο Μουνδρακης Υλοη.Α!Το αποτελεσμα ήταν να βριστεί ο Λαυρανος γερά.Εκεί άκουγες ωραία πράγματα.Κοίταξε εδώ ρε παλιόπαιδο.Θα σε σπάσω στο ξύλο και θα σε αφήσω έξω να πας με τα πόδια στην Αθήνα . Τσογλάνι.''Αυτά και πολλά άλλα σαν άκουσε ο Λαυρανος θύμωσε και πριν αποφασίσει τι να του πει , γύρισε γύρω να δει τι εντύπωση κάνουν σε μας τα λόγια και αν είμαστε με το μέρος του… Κατά τύχη όμως εμείς κοιτούσαμε αλλού, κι έτσι κι αυτός μαλάκωσε και άλλαξε ύφος. 28 Απριλίου 1941Συνήθισα τον ύπνο στο κατάστρωμα μες στη βρωμιά και τα απόνερα , έτσι κοιμήθηκα καλά.Πρωί μαθαίνω πως εκείνα τα ασπρουτσικα καλύβια που φαίνονται στο βάθος είναι το πόρτο Αγ.Νικολάου Τσιριγο.Το όνομα σαν να μην το έχω ξανακούσει , έτσι δεν ξέρω που πέφτει.Ένα μικροσκοπικό φυσικό λιμανάκι περιτριγυρισμένο από καμιά 30ρια ψαράδικα σπίτια.Πιο πίσω 2 περιβόλια και ως που φαίνεται γυμνά βουνά.Στον δεξιό κάβο καθώς μπαίνουμε, ένα φανάρι και τίποτε άλλο.Στο λιμανάκι άλλα δυο καΐκια και 2-3 βάρκες.Επίσης κίνηση μεγάλη από Άγγλους που πηγαίνουν προς το βουνό.Πάμε κι εμείς αφού δέσαμε το καΐκι.Τα τρόφιμα μας τελείωσαν από χθες και το πρωί δεν μάσαγε άλλος κάνεις παρά ο Πρόξενος.Μια Αγγλίδα που έρχεται μαζί της ένας φίλος Κερκυραίος που δεν ξεκολλάει από πάνω της.Εμείς κοιτάγαμε. Ένα αεροπλάνο Εγγλέζικο πέρασε πετώντας χαμηλά και εμείς το χαιρετήσαμε φωνάζοντας .Πέντε λεπτά αργότερα ήλθε ένας Γερμανός.Μας παρατήρησε καλά και έφυγε πίσω απ΄το βουνό για να το γυρίσει μαζί με την παρέα του ακόμη έναν.Χωρίς χασομέρι άρχισαν το πολυβόλο.Τρυπώσαμε κάτω από τις χαμηλές πορτοκαλιές ενός περιβολιού και περιμέναμε.Ένα Εγγλεζακι ξανθοκόκκινο πήρε 2 στην κοιλιά λίγο μακρύτερα από εμάς.Μόλις τα εχθρικά τραβήχτηκαν προς το λιμάνι τρέξαμε κοντά του.Ήταν άσκοπο πέθανε… Επέταξαν 2 βόμβες φύγανε μου ήρθε μια ιδέα άτυχη. Να πάω για ψάρια σκοτωμένα.Βρήκα παρέα τον μηχανικό μας και φθάνοντας λύσαμε μια βαρκούλα και βγήκαμε παγάνα. Στεκόμουν όρθιος να ιδω που ασπρίζουν οι κοιλιές από τα σκασμένα ψάρια.Ο Γιάννης τράβαγε αργό κουπί. Μαζέψαμε 1 σπάρο καμιά σαρανταριά δράμια, και θα βρίσκαμε κι άλλα ασφαλώς…Τότε τυχαίως, γυρίζοντας τη μάτια μου προς το φανάρι, βλέπω ένα αεροπλάνο που πέταγε καμιά τριακοσαριά μέτρα ψηλά και βάσταγε γραμμική επάνω μας.Από την ακτή μας χωρίζουν 20 μ.,όχι παραπάνω."Κάργα κουπιά Γιάννη και μας πρόφτασε"και ήταν περιττό να του το πω αφού είχε καργάρει τόσο που τρίζανε της βάρκας οι καρμοι.Σε μια στιγμή λίγο πριν αρχίσει το πολυβόλο του,κοιτάζοντας μια ματιά το βράχο και μια το αεροπλάνο,μου φάνηκε πως δεν προφταίναμε και σκέφτηκα να πέσω στη θάλασσα,ωστόσο στάθηκα και η βάρκα είχε ανοίξει για τα καλά. Αυτός χαμήλωσε την μούρη προς τα εμάς κι άρχισε να ρίχνει.Τότε έκανα έναν διαμελισμό περίφημο και κόλλησα στον βράχο σφιχτά σαν πεταλίδα.Με τη φόρα που έπεσα τουμπάρισα ανάσκελα,κοιτάζοντας τον ουρανό.Πίσω μου κόλλησε ο Γιάννης που έτρεξε να πάει και εγώ δεν ξέρω που.Το αεροπλάνο ήτανε λοξά από πάνω μας.Οριζοντιώθηκε μαρσάροντας τη μηχανή του σε έναν δαιμονισμένο θόρυβο και μετά σαν να έκοψε γυρίζοντας το βάρος του στα φτερά του. τον κοίταξα και δεν θυμάμαι να σκεπτόμουν τίποτα.Τότε είδα τις βόμβες που ξέρναγε η κοιλιά του.Μηχανικά ψιθύριζα"Μια , δυο , τρεις , τέσσερις"κι ύστερα "Παναγιά μου"ή "Μανούλα μου",δεν θυμάμαι ακριβώς… Το σφύριγμα άρχισε ασθενές τόσο που μόλις ξεχώριζε τον ήχο του μοτέρ,μεγάλωνε-μεγάλωνε που λίγο πριν από την έκρηξη γινόταν αφάνταστα δυνατός. Είχα τόσο πιέσει το σώμα μου στο βράχο , που ασφαλώς έμεινα ο μισός.Η έκρηξη ήταν μεγαλόπρεπη. Σαν να έσπασαν χίλια σανίδια μαζί από ένα ξερό κτύπημα , επακολούθησε ένα φύσημα που δεν άφησε φυλλαράκι χόρτου ένα σε όλο το έδαφος. Εγώ τα είχα χαμένα.Προφύλαξα το πρόσωπο μου με τους αγκώνες μου και αφού βεβαιώθηκα πως δεν πέσανε πάνω μου, όπως μέχρι την τελευταία στιγμή ήμουν απολύτως βέβαιος , πήρα μια αναπνοή βαθιά. Παρέμεινα ακίνητος μέχρι να ανακτήσω τις δυνάμεις μου , που με είχαν αφήσει σαν παράλυτο.Αυτό με έσωσε για δεύτερη φορά.Γιατί δεν άργησαν να πέφτουν βροχή τα χώματα και οι πέτρες που πλατάγισαν στο ήρεμο νερό της θάλασσας.Εκείνη τη στιγμή άκουσα σαν βιαστικό πέταγμα πουλιού κι αμέσως έγινα κατάμαυρος και βρώμαγα ψαρίλας. Η φάτσα μου ήταν κωμική φαντάζομαι. Στον βράχο που πλατσούριζα δίπλα ήταν μια λακουβίτσα με νερό της θάλασσας και ας φαίνομαι κάποιος ψαράς καθάρισε σουπιές που είχαν βρομήσει το νερό της , που μύριζε αϊδιατικα .Εκεί μέσα ήρθε κι έπεσε ένα κομμάτι βόμβας σαν τη παλάμη ανθρώπου πιτσιλίζοντας το σβέρκο μου , τα μούτρα μου και τα μαλλιά.Μηχανικά βούτηξα το χέρι μου και το έχωσα στην τσέπη.Σηκώθηκα.Όλα ήταν ήσυχα , ένα μεγάλο σύννεφο καπνού ανέβαινε στις πλαγιές του βουνού και όλα βρωμούσαν καμμένο πράγμα.Πλύθηκα με άφθονο νερό της θάλασσας. Τότε θυμήθηκα το Γιάννη.Γυρίζοντας τον είδα πεσμένο μπρούμυτα και ακούνητο.Τρέχω κοντά του"Βρε Γιάννη"τίποτα ο Γιάννης.Άνοιξα το πουκάμισο του να δω για αίματα αλλά δεν είδα τίποτα.Ήτταν καθαρός.Ήταν ωχρός σαν το πανί ωστόσο η αρτηρία του λαιμού του φούσκωνε και ξεφούσκωνε γοργά.Του'δωσα 2-3 σκαμπιλακια χωρίς αποτέλεσμα , επιτέλους τον έφερα πιο κοντά στη θάλασσα και άρχισα να τον καταβρέχω.Αυτό φαίνεται του έκανε καλό γιατί αμέσως έπαιξε τα βλέφαρα του και μου είπε:"Βρε Κώστα ζω;"Τα ματιά του είχαν ηλιθίου έκφραση.Αφήνοντας βάρκα και ψαριά τραβήξαμε βήμα για το βουνό.Μέτρησα 12 βήματα από τον πλησιέστερο λάκκο βόμβας από τη θέση μου.Οι άλλες ήταν σε γραμμή παραγωγής ,απέχοντας 2 μέτρα η μια από την άλλη. Το αεροπλάνο είχε χαθεί όμως περιπολούσαν πιο ανοικτά στη θάλασσα.Περνά και ένα ξεβαρο Αγγλικό υδροπλάνο.Από κοντά το κυνηγούν 2 Μερμιτσ.Ο Άγγλος καταπληκτικός αεροπόρος τους πασάρει εκμεταλλευόμενος το γεγονός που δεν μπορούν να του ρίξουν κάθετα. Τους χάνουμε πίσω από τον κάβο και οι ευχές ακολουθούν τον σύμμαχο.Περάσαμε τα μέρα μας μέσα σε κάτι μεγάλες σπηλιές.Κάναμε και σκοποβολή,που ήρθα πάτος.Κάτα της 6μ.μ περνά ένα μεγάλο Goderlfront που ρίχνει προκηρύξεις .Τρέχω να πάρω μια.Στο δρόμο βλέπω κάτι γυναίκες που έτρεχαν φωνάζοντας προς τα χωράφια.Τις ρωτώ τι τρέχει κι αυτές μου λένε:"Φύγε".Πιο κάτω με σταματάνε οι Άγγλοι.Απ'οσα μου'παν κατάλαβα ότι απαγορευόταν να πάμε στο χωριό ότι μια μεγάλη νοιοπομπή θα ερχότανε να πάρει Άγγλους και πως θα γινόντουσαν βομβαρδισμοί μεγάλοι.Παρ'ολα αυτά εμείς έπρεπε να φύγουμε σε λίγο από το λιμάνι που ήταν το καΐκι μας.Έτσι πήγαμε όλοι μαζί.Ο Λαυρανος τους εξήγησε και περάσαμε μέσα ελεύθερα.Χασομερούμε για 2 ώρες επισκευάζοντας το καμίνι του καϊκιού.Επιτέλους στα έρημα καΐκια μας , τονα από αυτά ράισε και έκανε νερά ώσπου έγειρε κι ακούμπησε στο μώλο. Όταν και οι δυο φεύγουμε χωρίς να δούμε τη νοιοπομπή.2-4 ήμουνα της βάρδιας και κοντά να σκατζαρω ανέφερα της Κρήτης τα βουνά. Παρ'ολη μου τη κούραση , μετά στάθηκε αδύνατο να κοιμηθώ.Ανησυχούσα αν πήρανε στο σπίτι μου τα γράμματα που άφησα και γενικά οι πιο μαύρες σκέψεις σβούριζαν στο κεφάλι μου,ίσως να'χα και πυρετό γιατί χαράματα τουρτούριζα και είχα ρίγη αδιάκοπα αν και δεν είχε κρύο.Βγαίνουμε στο Καστέλι που μοιάζει του Αργοστολίου,κατά της 8.00.Μαυροντυμένες γυναίκες,,κοπέλες, κλάματα,γέροι φωνάζουν ονόματα και σηκώνονται στις μύτες να δουν αν είναι οι δικοί τούς ανάμεσα μας..Αφήνω τα πράγματα μέσα στο καράβι που θα πάει τη νύκτα στα Χανιά,και βγαίνω να δω διά ξηράς.Μέσα μένει μόνο ο Καραγιάννης.Από τα βλήματα που μου ρίχνουν καταλαβαίνω πως έχω εμφάνιση τουλάχιστον αποκρουστική.Τώρα θυμάμαι που έχω μια βδομάδα να ξυριστώ,γυρίζοντας στους ήλιους με ρούχα καταλαδωμενα και αρμυρισμενα από τη θάλασσα. Απολαμβάνω μερικά αγκαλιάσματα μάνας-γιου,και προχωρώ προς την μικρή πλατεία.Εδώ μοιράζομαι 2 ποτήρια γάλα και 2 τσουρέκια,με έναν απένταρο συνάδελφο. Στο κουρείο που πήγα αμέσως μετά βρίσκεται ολόκληρη σχεδόν η Σιβηρική Κυβέρνησης για ξύρισμα.Κατάντημα!!!Υπουργοί,Στρατηγοί ντυμένοι σαν τους Μουσικούς Κέρκυρας,μ'ενα δάκτυλο λίγδα στο γιακά στριμώχνονται με τους φαντάρους μας για να πάρουν σειρά στο ξύρισμα.Τρεις από μας επεμβαίνουμε και τους διευκολύνουμε να ξυριστούν ,αφού τρομάξαμε να πείσουμε τους Έλληνες πως δεν είναι ίσα-ίσα.Παρακολουθώ ένα καταφορτωμενο με παράσημα Στρατηγό.Κοιτάει τη φάτσα του στον καθρέπτη,κουνάει τι κεφάλι του λέγοντας δυνατά"voici a general"Του δανείζω και το ψαλιδάκι των νυχιών,παίρνοντας ένα ευγενέστατο"merci" Πήρα το μπανακι μου στη θάλασσα και τσίμπησα καλά σ'ενα ξενοδοχείο.Με το Βασίλη ήμαστε αχώριστοι.Έτσι αποφασίσαμε να βρούμε πάσι θυσία αυτοκίνητο να πάμε στα Χανιά.Παρακολουθούμε τη Σιβηρική Κυβέρνηση που ξέρουμε πως σίγουρα θα τους στείλουν αμάξι απ΄τα Χανιά.Την ίδια δουλειά όμως κάνουνε πολοι κι έτσι για ώρες η αναχώρηση είναι προβληματική. Ευτυχώς ήρθαν Γερμανικά αεροπλάνα.Το αυτοκίνητο μόλις είχε φτάσει.Μόλις οι καμπάνες κτύπησαν ο κόσμος σκόρπισε παντού.Μπήκαμε κι εμείς σε μια πόρτα γιατί είχε αρχίσει κιόλας τον πυροβολισμό.Μόλις έριξε 2 βόμβες στο λιμάνι (χωρίς ζημιά),έφυγε.Έτσι εμείς πρώτοι γατζώσαμε στο φτερό.Σε λίγο μετά από αληθινό αγώνα ξεκινήσαμε. Στο πρώτο χιλιόμετρο έξω από το Καστέλι βλέπω ένα πτώμα στον δρόμο.Φορούσε κιλότα και μπότες κόκκινες στρατιωτικές.Ο ριστος ήταν καλυμμένος με κουβέρτα.Το αυτοκίνητο ούτε που στάθηκε.Οπωσδήποτε άρχισε συζήτηση από την οποία μαθαίνω ότι είναι ο Μέραρχος Κρήτης,Στρατηγός ΠΑΠΑΣΤΕΡΓΙΟΥ που αφού πήρε 40.000 Κρητικοπουλα και τα πούλησε πάνω στην Αλβανία νόμιζε πως η Κρήτη τον χώραγε μονάχο του πίσω και γύρισε σήμερα .Όσο να τελειώσει η συζήτηση , να κι ο φονιάς. Ένα μελαχρινό παιδί έως 24 χρονών ντυμένο χωροφύλακας με ένα όπλο αναρτήση, και μια σειρά φυσίγγια στη μέση.Στέκεται καταμεσής του δρόμου φράζοντας τον δρόμο στο αυτοκίνητο.Ο σωφερ έκοψε λίγο κι αυτός με έναν πήδο βρέθηκε δίπλα μου. "γεια σου λεβεντόπαιδο"του λέει ένας από τη σκεπή απάνω."για πες μας τι συνέβη".-Τι να σου πω , βρέθηκα εγώ γιατί δεν πρόφτασε κάποιος άλλος.Τρία αδέρφια μου είχε ο κερατάς στη Μεραρχία του και δεν γύρισε κανένας. Σήμερα το πρωί καθόμουνα στο καφενείο που τον είδα και πέρασε με τον Δεσπότη.Τον γνώρισα τους πήρα από κοντά όσο που βγήκαμε στο χωριό.Έτσι του μίλησα τον ρώτησα που άφησε τους Κριτές και ήλθε μόνος του.Άρχισε δικαιολογίες και μου έλεγε πως τον αντικατέστησαν πριν 10 μέρες που ξέρεις δεν περνούν.Μου'κανε και τον άγριο.Όταν όμως φώναξα εσύ παππά τραβήξου,και τον σημάδεψα άρχισε να μυξοκλαίει λέγοντας "μα παιδί μου ΟΧΙ…" Τρεις του έριξα καμία δεν μου'φυγε.Μετά κουβάλαγα το σακάκι του γιατί δεν άξιζε να φαίνονται τα αστέρια του…κι έφυγα."Όλοι τους τον καμαρώνανε εκτός από 'μενα που δεν τον χώνευα όσο κι αν ήθελα.Μπορεί να είχε δίκιο.Εντομεταξυ η Κρήτη βούιξε καθώς φαίνεται.Από τα χωριουδάκια που περνούσαμε οι γυναίκες το ήξεραν και γνώριζαν και τον ίδιο γιατί φώναζαν"για στα χέρια σου,να'γιασουν τα χεράκια σου παιδί μου."Μετά 3 τέταρτα πορεία ο σκοπός για τα αεροπλάνα που κάθεται στη σκεπή κτυπά το τενεκεδένιο σκέπασμα.Συναγερμός…Επακολούθησε πανικός όσο να ξεμπαρκάρουμε.Ξαπλώνουμε τρέχοντας μέσα στα χωράφια κι ένας χοντροκιλος Σέρβος βιομήχανος,(ο πλουσιότερος της Σερβίας όπως μου λένε),Τρώει μια δυνατή αρβιλια από μένανε που μουγκριξε.Του ζήτησα συγνώμη.Αυτά έχει ο πόλεμος.Το αεροπλάνο ήταν Αγγλικό…Η διαδρομή μέχρι τα Χανιά τρεις ώρες,που χόρτασε το μάτι μου ομορφιές.Επίσης βεβαιώθηκα πως ο φουκαράς ο Φωκιτης δεν έχασε τις ώρες του μαθαίνοντας με Γαλλικά.Κατάφερα να συνεννοηθώ με τους Σέρβους μια χαρά κι ας μου φάγανε ένα πακέτο τσιγάρα οι μπατίρηδες.Η Σερβία ας μου είναι ευγνώμων και εσετε ημαρ.Φτάσαμε στα Χανιά αργά και με συναγερμό που οι χωροφύλακες μας τσουβάλιασαν σ'ενα κατάμεστο καταφύγιο για μισή ώρα.Εκεί μέσα πολύς κόσμος συζητώντας έλεγε πως ο Παπαστεργιου πήγε τσάμπα.Ο Βασίλης φεύγει για μια σπουδαία υπόθεση και 'γω γυρίζω τους σκοτεινούς δρόμους ψάχνοντας για καταφύγιο και νηστικός.Στις 10.30 ένας φαντάρος αφού του ζήτησα μου δίνει από το σακίδιο ένα ξεροκόμματο 10 ημερών και ξαπλώνω στη κασέλα ενός φορτηγού σ'ενα γκαράζ μέσα χωρίς κουβέρτα.Μάτι δεν έκλεισα όλη νύκτα και κάτι βάραινε το στήθος μου πολύ.Απ'οτι είδα τα Χανιά είναι μεγάλη πόλη που φαίνεται όμως αμέσως επαρχεία.Καταστροφές από Ιταλικούς βομβαρδισμούς ,πολύ μικρή.Στην πλατειουλα είχε γύρω υπόγειο αμπρί και ένα κυπαρίσσι.γενικά η κατάσταση χαώδης χωρίς τάξη καμιά τα εστιατόρια μας λένε "δεν έχουμε φαΐ"και τα ξενοδοχεία "πλήρες".Όσο για σπίτια ιδιωτικά,δεν βλέπω τέτοια λύση…Να δούμε τι θα γίνει.-πάω στο λιμάνι το πρωί να πάρω τα πράγματα μου που ήρθαν με το καΐκι νύχτα.Βλέπω 2 μεγάλα καΐκια που αποβιβάζουν στρατιώτες από πάνω.Έχω την ιδια διάθεση να τους ρωτησω αν ξερουν τιποτα απο το σπιτι μου κι ας ειναι 8 μερες που λειπω.Φευγω,γυριζω παλι μονος αφου αφηνω καπου τα πραγματα.Ειμαι σκοτωμενος απο την κουραση.Βρισκω ενα παγκακι ησιχο σε εναν κηπο μεσα, και κοιμαμαι.Ομως και εκει δεν εμεινα πολυ.Σε λιγο βρισκω το Βασιλη που μου συστηνει τον ξαδερφο του Πλατωνα Μπαρδοπουλο(σηναντιθηκαν τυχαια εκει).Μου προτεινει να μηνω μαζι τους που κοιμουντε σε μια αυλη καποιας νοικοκυρας κοντα στο νεκροταφειο.Ουτε ερωτημα δεν θελει θα'ναι οποσδηποτε καλυτερα απο την κασωνα του αυτοκινητου.Παμε αμεσως.Αυλη φτωχικου σπιτιου με καλαμια γυρω γυρω και ενα σαπιο αχυροστρωμα στη γη."Σπουδαια".Ολοι αυτη τη λεξη ειπαμε.Εχουμε και τεσσερις συγκατοικους ομοιοπαθεις.Που και που κρυφοκοιτανε τα κοριτσακια της γειτονιας στην αυλη μας και γελουν.το μεσημερι καταφερα να φαμε. Το βραδυ παλι ατυχος στον υπνο , και φαϊ.Ο Καραγιαννης ειχε κουβαλησει τα πραγματα απο ΄κει που τ'αφησα σε ενα δωματιο που νοικιασε ο Λαυρανος,τον οποιο στο τελος βρηκα μεθυσμενο και δεν μπορουσε να βρει το σπιτι.Ετσι κοιμηθηκα παλι ξεσκεπος υστερα απο περιπλανηση 3ων ωρων.Ο Καραγιαννης ειναι καλο παιδι,φιλοτιμο και δουλευτης.Με εξυπηρετει πολυ ετσι.Μεσολαβησα κι ηρθε κι αυτος μαζι μας στην αυλη.Πηρε και του Λαυρανου 400 δραχμες και ετσι ανοιξαμε συσιτιο. 1η Μαϊου 1941Απο το πρωϊ βρισκομαι σε αεναο κινηση.Να γινει συσιτοιο για 9 ανθρωους,λογαριασμοι,μαγειρεματα. Απο την αλλη μερια πρεπει να ανοιξει εμπορειο.Ετσι λοιπον ο Καραγιαννης στο λιμανι κλεβει τα βαρελακια του νερου απο το καϊκι μας και τα γεμιζουμε κρασι.Τρια ποτηρακια ,ενα πανερι πορτοκαλια και εξω απο το στρατοπεδο:good wine-oranges. Εγω δεν φωναζω,στεκω μακρυτερα και παρακολουθω ,κανω τον διερμηνεα,οταν προκειτε να γινει ανταλλαγη με καμια κονσερβα.Εμ…ειναι ανγκη να κανω τον αβανταδωρο. Απολογισμος πρωτης βαρδιας.34 δραχμες.Πολυ κατω απο οτι λογαριαζαμε.Μοιραζομαστε ενα κεσε και υπνο.Μου μενουν 130 δρχ.Συναγερμους εχουμε πολους αλλα οχι εδω στη Σουδα. 2 Μαϊου 1941Περασα το πρωϊ μου μαγειρευοντας ρεβιθια ,δεν βραζανε.Τα απλωσα πανω σε μια σανιδα και τα πατησα με μια αλλη ,τα ξαναριξα στη φωτια.Αυτη τη φορα καπως μαλακωσαν καποιος μαλιστα ειπε πως βρασανε.Τοτε κι εμεις κατσαμε και τα φαγαμε. Ο Πλατωνας γυριζοντας απο το διηκητηριο μας ειπε πως εκδιδονται διαβατηρια για την Αιγυπτο.Επακολουθησε γενικο συμβουλιο και χρειαστηκε να μιλαω πανω απο μια ωρα για να τους πεισω πως πρεπει να μεινουμε εδω.Τρεις ωστοσο επεμεναν να φυγουν και ετσι τους αποχεραιτησαμε.Εφυγαν για τη Σουδα απο 'που θα μαθουν τι χρειαζεται.Το βραδυ αφου μαγειρεψα πατζαρια πηγα στο… μαγαζι.Εκει γνωριστηκα με εναν Αγγλο Ανθυπασπιστη (ISAAK FERGOYNSON)και αλλον εναν που δεν θυμαμαι.Μας εδωσαν 50 δρχ.και 2 κονσερβες.Ετσι βγαλαμε τα εξοδα και απο'δω και εμπρος θα'χουμε κερδη κι εχει πραγμα ακομη ,μονο που τα πορτοκαλια μου τα τρωω ο ιδιος το βραδυ 3 Μαϊου 1941Το ΣΑΜΟΣ ζητει θερμαστη εναντι 10.000 μινηαιως.Ο Καραγιαννης θελει να παει.Παν και δυο στη Σουδα μαζι του. Η Σουδα λιμανι καλο.Υπαρχουν μεγαλοι αλευρομυλοι.Τα 85%σπιτια ,γκρεμισμενα απο τους Ιταλλους.Ειδα κρατηρα Γερμανικης βομβας διαμετρου 25m και βαθους 8-10.Ελπιζω να μην υπαρχουν βομβες μεγαλυτερες απο αυτη.Μες στο λιμανι δυο βυθισμενα πλοια.Πολλα αλλα γερα.Το ΛΕΩΝ χωρις πρυμη(συγκρουσθει με το ΑΡΤΕΝΑ)Το ΣΦΕΔΟΝΗ εν ταξη ετοιμο για Αιγυπτο. Η συμφωνια του Καραγιαννη κλεινει γρηγορα .Γυριζουμε στα Χανια και σε 10' μεσα χωρις φυλλαδιο ο Καραγιαννης ειναι θερμαστης του Σαμος.Το μεσημερι μας χεραιτα και κατοπι επιμονης του μου αφηνει 100 δρχ.ετσι τωρα εχω 200.Μετα το φαϊ (Κρεας αρακα)μας ηλθαν 20 στουκας.Τα θαυμασα κυριολεκτικως.Κατεβαιναν καθετα μεσα απο πραγματικη κολαση φωτιας και εκρηξεων ,εφθαναν ελαχιστα πανω απο το εδαφος και εκει που νομιζα πως θα καρφωθουν στη γη επερναν αποτομα τον ανηφορο.Τα παντα εδονουντο κι ηταν σωστο πνδαιμονιο ο θορυβος καθως εριχναν και τα οκτω βαρεα αντκα που ειναι 100 μετρα μακρια μας.Εβομβαρδισθει η Σουδα πολυ και τα Χανια λιγο.Δεν ειδα κανενα εχθρικο να πεφτει ωστοσο ενα καταδιοκτικο μας γυριζοντας εκανε 2 αναποδες τουμπες απο πανω μας,σημαδι πως κατεριξε 2 εχθρικα. Ολο το διαστημα του συναγερμου ενα παιδακι του ορφανοτροφειου με τραβαγε απο το χερι να παμε στο καταφυγιο και κλαιγοντας απαρηγορητα φωναζε"Ελα μεσα Θητσε μου,ελα μεσα."Θεαμε σαν το σημερινο πρωτη φορα το ειδα. Επακολουθησαν πεντε μικροτερες επιδρομες που ησαν τιποτε μπρωστα στην πρωτη.Απο εναν ταξιδιωτη μαθαινω πως τα οχυρα της Αιγινας παραδωθηκαν αθικτα.Δεν βρισκω λογια για τους αλητες αξιωματικους και απωρω πως το πληρωμα δεν ξεκαθαρισε αυτα τα καθαρματα να ξεβρωμισει ο τοπος.Δεν ξερω που θα καταληξω παντως το Ναυτικο αποκλειεται.Χθες ακομη ο κ.Σακελλαριου ο οποιος ξυνεται σε ενα μεγαρο των Χανιων και στον οποιο παρουσιαστηκα να με συμβουλευσει τι να κανω ,μου προτεινε να μεινω καμαρωτος του εκει με καμια δεκαρια αλλους που εχει.Ανυσηχς μηπως ο Μητσος δεν μπορεσει να παει τα γραμματα στο σπιτι μου παντως ελπιζω να παει τουλαχιστον πρωσωπικως να πει που πηγα. 4 Μαϊου 1941Απο χθες τα παιδια με πιεζαν πολυ να φυγουμε απο την Κρητη.Μεχρι τωρα αν και το εβρισκα σωστο αρνιομουν γιατι μου κτυπαγε ασχημα στ'αυτια να αφισουμε αυτη την τελευταια ελληνικη γωνια την οποια ηρθαμε αδκως απο πανω να υπερασπισουμε.Σημερα με βαλανε παλι κατω κι ηπαν το ναι.1)Γιατι δεν βλεπω καμια σπουδαι προετιμασια που να κρατησει καμια δυνατη επιιθεση πραγμα που βλεπει κανεις αμεσως παρακολουθωντας μια αλλη επιδρομη 20 εχθρικων.2)Γιατι δεν βλεπω μεγαλο ενθουσιασμο παρα μια γενικη κουραση που φοβαμαι πως ζητει την ησυχια υπο οποιουσδηποτε ορους.3)Γιατι η ζωη μου εδω ειναι προβληματικη ετσι καθως δεν εχω που να αποτανθω η καπου να καταταγω.4)Γιατι οσο κι αν επιμενω τα παιδια που ηρθαν μαζι απο πανω και που ειναι οι μονοι φιλοι μου θα φυγουν και θα μεινω αγνωστος μεταξυ αγνωστων.5)Γιατι φευγοντας ικανοποιω μια επιθιμια που τρεφω απο μικρο παιδι στο ταξιδι το αγνωστο ενω επι παραλληλου θα μπορεσω να δουλεψω εστω καπου,ως εργατης για τη ΝΙΚΗ.Γι αυτους τους λογους αποφασισα να φυγω και μου ειναι τελειως αδιαφορο που θα βρεθω. Πηγα στο διηκητηριο για το διαβατηριο μου.Ενα μεγαλουτσικο κτιριο.Στο δευτερο πατωμαα ενας φαρδυς διαδρονμος,δεξια,αριστερα,γραφεια Υπ.Στρατιωτικων,Οικονομικων,Εξωτερικων,Εσωτερικων,Παιδειας,κ.τ.λ. Καθε γραφειο Υποθργειο ,ο δε διαδρομος το εντευκτηριο των Υπουργων.Βλεπεις τον Μακιδακι με την κοιλαρα του να κανει βολτες καπνιζοντας στο διαδρομο και κουβεντιαζοντας για το καθεστος της τεταρτης Αυγουστου με εναν κλητηρα η φανταρο.Ετσι του κολησαμε κι εμεις. Με τον Πλατωνα ειναι παλιοφιλοι αφου τον εστειλε 6 μηνες εξορια,ετσι ζητωντας του διαβατηριο μας ειπε:Πηγαινετε γραψτε τα και ελατε να τα υπογραψω.Ο Πλατωνας του τρακαρε κι ενα χιλιαρικο.Παμε στο γραφειο εκδοσεως διαβατηριων.Εκει υπηρχε κοσμος πολυς.Ετσι κανοντας ταχα αστυνομικα καθηκοντα"Για μπητε κατα διαδας,αντε να τελειωνουμε παιδια"και προσποιουμενος οτι ειμαι της υπηρεσιας του γραφειου,περνω μεσα με τον Πλατωνα που ακολουθουσε απο κοντα.Ετσι περνουμε 2 εντυπα της μηχανης και γραφουμε ειδιοχειρως τα διαβατηρια μας.Τοτε να σου κι ο συναγερμος.τσακιστηκε ο γομπος να φυγει,φευγει κι ο δακτυλογραφος και μενουμε μονοι.Στα γρηγορα παταμε τις σφραγιδες,κλειδωνουμε το γραφειο περνοντας το κλειδι και δρομο.Τα δυο αεροπλανα φαινεται ηρθαν ειδικως για το Διοικητηριο Χανιων.Πεταγαν στο υψος της στεγης και η ενταση των μηχανων κουναγε τους τοιχους απηλητικα.Αρχισαν το πολυβολο που γαζωσε τους τοιχους .Αναγκασθηκαμε να περασουμε ερποντας τους φεγγιτες και πηραμε τις σκαλες για το καταφυγιο.Στα τελευταια σκαλια ητο ο Βασιλευς ο οποιος βαδιζε αργα κουβεντιαζοντας με τον Αγγλο Στρατηγο Διοικητη Κρητης.Αναγκασθηκαμε να παρουμε τα βηματα τους γιατι δεν μπορουσαμε να τους προσπερασουμε βεβαια.Ειδα εναν Αγγλο υπολοχαγο που εριχνε με το πιστολι του στο αεροπλανο.Καποτε ο Μ.ευδοκησε να φτασει στο καταφυγιο οπου μπηκαμε κι εμεις.Οσο για με περιμενα τη βομβα που θα γνωριζε το κτιριο.Αυτοι ομως δεν εριξαν μονο πολυβολα. Μεσα στο καταφυγιο ειναι ο Παυλος,ο Πετρος,πως θα μπορουσαμε να λειπουμε εμεις!Απο τα Αγγλικα του Βασιλια δεν καταλαβα λεξη. Μολις τελειωσε ο συναγερμος πιασαμε τον Μακιδακη στη σκαλα ο οποιος μου υπεγραψε χωρις αιτηση και βιβλια παρουσιασεως.Ετσι τελειωνουν εδω δουλιες που θελεις 6 μηνες στην Αθηνα να τελειωσεις.Εφυγα αποροντας πως δεν σκοτωσαν ακομα τον Μακιδακι οι Κριτικοι. Σημερα τελειωσαμε κατι θεωρησεις αναχωρισεως και ποινικου μητρωου και πηραμε 2 κονσερβες απο τους φιλους μας τους Αγγλους.Εντομεταξυ μερικοι μαγκες που ειχαν παρει κατι λεφτα οπως κι εγω απο τη ΜΟΝΕΜΒΑΣΙΑ πηγαν και ψωνισαν με δαυτα. Ετσι οι απογευματινες εφημεριδες εγραφαν ισοβια δεσμα και κατι αλλα για τους κατοχους τετοιων.Αμεσως πηγα και τα εκαψα.Εντω μεταξυ ομως μου ειχε ζητησει μερικα ενας Σμηνιτης και του εδωσα.Αυτος πηγε στου Στελιου και μεθυσε αρχισε να βριζει και τα καταφερε να νομιζουν πως ειναι κατασκοπος.Τοτε αρχισε συμμαχικο ξυλο Αγγλων-Ελληνων.Σημερα πεισθηκα πως ο ανθρωπος ειναι γερο τομαρι και δεν παθαινει απο ξυλο.Εφαγε αρβιλιες στα δοντια,με τη ξιφολογη βοηθεια στα ψαχνα,κλωτσιες στα παϊδια μα να παιθανει ητανε αδυνατο.Μετα τον πηγαν μεσα ,φαινεται του εκαναν ερευνα και του βρικαν τα λευτα που του εδωσα."Ποιος 'στα 'δωσε τα λεφτα;"Ο ταδε.Ετσι κατα της 2:00 τα μεσανυχτα περικυκλωσε την αυλη μας η ασφαλεια.Μας φερθηκαν ευγενικα,αλλα μας εψαξαν με εναν τροπο που εθαυμασα.Εμενα δε μου βρικαν τιποτα αφου τα ειχα καψει.Ο Στατος ομως,ενα απο τα παιδια,φαινεται μου ειχε κλεψει μερικα και του τα βρικανε. Τραβατε τον.Ουτε τον ξαναειδαμε.Πηγαμε στη Σουδα σημερα να δουμε αν εχει καραβι ετοιμο για δρομο. 6 Μαϊου 1941Πρωϊ,πρωϊ για τη Σουδα.Πουλησαμε τα βαρελακια του Στελιου 260 δρχ.αφου χυσαμε το κρασι που ειχε ξυνισει.Ετσι η επιχηρηση διελυθει.Φθασαμε στη Σουδα επι αραμπα οχουμενοι.Βρισκουμε ενα γερο εγκαταλελημενο σπιτι με ταβανι και 5-6 νοικοκυραιους σαν κι εμας και σπιτωθηκαμε. Το Σαμος και ο Καραγιαννης επομενως εδω.Το ΣΦΕΔΟΝΗ εγκαταληφθει απο το πληρωμα του που πηρε τα βουνα.Μαθαινω πως ενας σημαιοφορος σκωτωσε ενα ναυτη με πιστολι δει απειθαρχειαν.Ο Λαυρανος κατεταγει σ'αυτο.Ετσι μου'ρχεται να παω να παρουσιαστω αλλα δεν εχω εμπιστοσυνη.Σκεπτομαι οτι μπορει να βρεθω στον Πειραια αντι της Αλεξανδρουπολης και τοτε;Τρωμε ενα δικο μου κατασκευασμα.Τα παιδια πανε στα Χανια κι εγω μενω εδω.Ανηφοριζω σε κατι χωρια μεχρι δυο ωρες δρομο μηπως και βρω τον Καραγιαννη.Στο δρομο βλεπω πολυ Συμμαχικο υλικο ακομη και μεσα στα Κασονια κατω απο τις ελιες.Δεν ξερω αν φευγει η αν ερχεται.Τον Καραγιαννη δεν τον βρηκα και ετσι γυριζω για υπνο.Για πρωτη φορα μετα απο πολυ καιρο κοιμουμαι σε κρεβατι που βρηκα σε ενα κελαρι μεσα και το στιλιασα. 7 Μαϊου 1941Τα καραβια που βρισκονται στο λιμανι ειναι σε κινηση ζωηρη.Ανθρακευουν και μετακινουνται,καπνιζουν και ολος αυτος ο συφερτος περιφερεται στη παραλια.Παρακολουθουν τα παντα και εχουν εμπιστευτικες πληροφοριες απο σπουδαια πηγη περι αναχωρισεως συντομως κ.τ.λ.Ενας εφτασε να μου πει πως τα καραβια θα φυγουν αποψε στις 11:00 το βραδυ κρυφα "Του το 'πε ανθρωπος που διαβασε τη διαταγη του Αγγλ.Ναυαρχειου"Ο κοσμος που περιμενει για φευγιο ειναι αρκετος,ολοι σχεδον στρατευτικης ηλικιας και αραδα διαβατηρια.Μερικοι φορουν γραβατα.Μολις ομως σκοτεινιασει η γραβατα φευγει,τα μανικια ανασκουμπωνονται και φτιαρι στο καρβουνο ολη νυκτα.Συνεχη εργασια εως το πρωϊ 300 δρχ.Αυριο σκεπτομαι να παω κι εγω.Μαγαζια στη Σουδα δεν υπαρχουν κι ετσι δεν βρισκουμε τροφες,παντως ολο και μια κονσερβα,σωζεται η κατασταση.Το απογευμα το δωματιο μας φιλοξενει κατι Αγγλους που χαρτοπεξαν με αμοιβη ενα κουτι baikot.Εκανα ατομικη καθαριοτητα. 8 Μαϊου 1941Ακομη περιμενουμε πραγμα που μου εχει ταραξει τα νευρα.Ειχαμε ενα συναγερμο.Κι εβρεξε αποψε. 9 Μαϊου 1941Πηγα στη παραλια μηπως βρω τιποτα φαγωσιμο.Το μονο που βρηκα ηταν κατι φασολια που εκανα μια γραμμη μακρια πανω στο χωμα.Φαινεται πως μετεφεραν ενα τσουβαλι τρυπιο και πεφτανε στο δρομο του.Τα μαζεψα υπομονετικα και σπιτι.Το τσουκαλακι σε λιγο αχνιζε με το πολυτιμο περιεχομενο του κι εγω παλευα με τη φωτια.Τοτε μου 'ρθε το μυνημα"Φευγουμε"Πραγματι ο πληθησμος της Σουδας εφευγε.Απο παντου εβλεπες σκημενες ραχες και μπογους που χωνωντουσαν μεσα στα ερειπια προς την παραλια.Τα φασολια δεν ηταν ετοιμα και για να τα αφησω ουτε λογος.Γι αυτο καργα φωτια και τα πραγματα.Κατα τους υπολογισμους μου πρεπει να περναμε κοντα απο τα δωδεκανησα.Ως δια μαγειας βλεπω μπροστ ά μου αξιωματικους,πολισμανους με στολη που ηταν καμουφλαρισμενοι μεχρι να φυγουμε.Φουσκοθαλασσια καλη.Πορεια προς Ν.Ταχυτης 9 μιλια.Αλλαγη κατευθηνσεως καθε μιση ωρα.Τα πολεμικα μας εχουν απο κοντα. Για πρωτη φορα τοσα χρονια μεσ τη θαλασσα ζαλιζομαι και κανω εμετο.Τα ποδια μου τρεμουν και γενικα η εξαντληση μου ειναι γενικη.Κοντα να βραδιασει συμπληρωνω 24 ωρες ασιτιας.Κατα της 6:00 μ.μ περνα απο πανω μας ενα τρικηνιτο Εγγλεζικο ευτηχως.Διπλωνομαι μεσα στις κουβερτες μου πανω στο καμπουνι κι εχει αγιαζι δυνατο.


Είναι κάποια ψήγματα σκόρπιες εικόνες ενός γραμμένου μυθιστορήματος που ζητά να αποκαλυφθεί
Η θεία Βικτόρια (Ζαβιτσιάνου) , σπίτι της η βίλα Ροσσα στην Κέρκυρα, μέρος συνάντησης καλλιτεχνών, ζωγράφων, ποιητών
Ο πίνακας της
(δια χειρός Τσιριγώτη)στον τοίχο του σπιτιού μου, η φωτογραφία της (ηλικιωμένης πια) στο οικογενειακό αλμπουμ,η θεία Βικτόρια που ο πατέρας μου άνοιγε το συρτάρι με τα λεφτά και έπαιρνε για να πάει να γλεντήσει με τους φίλους, η θεία Βικτόρια πρώτη ξαδέρφη του παππού,(πέθανε πάμπτωχη)την επισκέφτηκε διωγμένη η ξαδέρφη της Αντωνίνα όταν γύρισε από την Γαλλία.
Ο προπάππους, ο γιατρός Λεωνίδης την πάντρεψε με άλλο γιατρό δίνοντας μεγάλη προίκα και στο ταξίδι του μέλιτος στο Παρίσι ο σύζηγος διαπίστωσε πώς δεν ήταν παρθένα ,αυτή η μεγαλωμένη μες το σπιτι.
Την έδιωξε λοιπόν, κρατώντας φυσικά την μεγάλη προίκα, και η «άτιμη» γύρισε σπίτι.Όταν την έστειλε ο πατέρας της στην Κέρκυρα αποκαλυφθηκε το μυστικόΕνας ξάδερφος, Κατσαιτης κι αυτός την είχε αποπλανήση.Η Αντωνίνα είναι θαμμένη δίπλα στον πατέρα της στο Δράπανο.Ατυχη κοπέλα.
Ο προπάππους μου Λεωνίδης παντρεμένος κι αυτός με την προγιαγιά μου(την αδερφή του Φωτεινού Πανά του μεγάλου οφθαλμίατρου της Γαλλίας)την Άννα Πανά
Η θεία μου έχει το όνομα της γιαγιάς της.
Ζήσαν καιρό στο σπίτι τους στα Σπαρτιά, έχτισαν κι ένα αρχοντικό στο Αργοστόλι με ταβάνια ζωγραφισμένα κι αγάλματα γκρεμίστηκε στους σεισμούς το 53 η θεια Βιβή το είχε πουλήσει λίγο πριν για προίκα .
Ο προπάππους μου Λεωνίδης γιατρός σπουδαγμένος στην Ιταλία να μπαίνει στα σπίτια στις παραποτάμιες συνοικίες στο Ληξούρι στα χρόνια της πανώλης εκεί που ούτε παππας δεν έμπαινε να διαβάσει τους νεκρούς τιμηθείς με χρυσό σταυρό από τους κατοίκους σταυρό που τον έφτιαξαν με λεφτά και κοσμήματα σαν ευχαριστία για την προσφορά του(σταυρό που έζησε την οικογένεια στα χρόνια της κατοχής ) ο δημοκράτης πατριώτης που ήθελε την ένωση με την Ελλάδα και μετά τα γύρισε έφυγε και πήγε στο Αργοστόλι,.
Τα εγγόνια του έμελλε να γράψουν την δική τους ιστορία στην κατοχή ενάντια στους Γερμανούς σε Ελλάδα και μέση ανατολή.
Ο παππούς μου Ο Γεράσιμος που πέρασε οκτώ χρόνια στην Χαιδεβέργη το Παρίσι και την Ελβετία δήθεν σπουδάζοντας ιατρική αλλά στην πραγματικότητα σε διασκεδάσεις και μετά γύρισε και αφοσιώθηκε στην θρησκεία αφού πρώτα πέρασε από μια τράπεζα και δολίως κατηγορήθηκε για υπεξαίρεση.Ο Νικολάκης θα βρέξει η Ελένη η Μαρία άλλη τραγική φυσιογνωμία κι αυτή ο άντρας της την κόλλησε σύφιλη.

1820 έως 1915 όλα στροβιλίζονται σε ενα τρελλό χορό τα Επτάνησα ενώνονται με την Ελλάδα η Ευρώπη βράζει επαναστάσεις επιδημίες η Κεφαλονιά κέντρο του κόσμου